گروهی از زنان که کار بیرون از خانه دارند، وقتی به خانه می آیند مشغول انجام کارهای خانه می شوند و گاهی انجام کارهای بیش از حد در خانه و خستگی بیرون از خانه باعث می شود آنها به وضع ظاهر خود بی دقت شوند و برخلاف اوقات دیگر نتوانند با ظاهری آراسته و اخلاقی خوش از شوهر خود استقبال کنند.

گاهی زنی که بیرون از خانه هم کار نمی کند، در داخل خانه آن چنان سرگرم بچه داری و شستن و پختن می شود که بر اثر خستگی بیش از حد نمی تواند با ظاهری اطو کشیده و لبی خندان در آستانه در ظاهر شود و از شوهرش استقبال کند و زمانی هم بیماری و کسالت مانع از انجام این وظایف می شود و هر مرد با شعوری می تواند این حالات زن را درک کند، و این مسائل را دلیل بر کوتاهی در انجام وظیفه و نداشتن علاقه نسبت به خود قلمداد نکند. اما این مسئله و گذشت مردان نباید موجب شود که زنان همیشه نسبت به وضع ظاهری خود بی توجه باشند و بگویند ظاهر و باطن همین است و شوهر باید قبول کند و عده ای دیگر به بهانه خانه داری و بچه داری ، عواطف و احساسات شوهر را نادیده گرفته و نسبت به وظایف همسری خود بی توجه باشند. زیرا همانگونه که ما از شوهران خود انتظاراتی داریم، آنها هم از ما توقعاتی دارند.

متأسفانه عده بی شماری از زنان از درک کامل مردان و انتظارات شوهران عاجزند. وقتی صحبت از آراسته بودن لباس و پاکیزه بودن ظاهر می کنیم، می پندارند آن است که نسبت به مسائل زندگی بی توجه باشند و تنها به مدل مو و لباس و آرایش خود فکر کنند، تا بتوانند همیشه از شوهران خود پذیرایی نمایند. باید در نظر داشته باشید که تصور شوهر از زن، یک موجود فهمیده و کاردان و با محبت است که همیشه سعی دارد هر کاری را به موقع و به اقتضای زمان و مکان انجام دهد.

اشتباه نکنید ؛ کاری که از صمیم قلب به منظور خشنودی شوهر انجام می دهید، با ظاهر سازی های فریبنده کاملاً متفاوت است و مردان دانا به راحتی قادرند این دو را از هم تشخیص دهند. تنها محبت، عشق، فداکاری و داشتن صداقت در گفتار و رفتار است که گذشت زمان قادر نیست ارزش آن را از بین ببرد. ظاهر سازی های فریبنده برای هر قصد و منظوری باشند تنها چند روزی دوام دارند.

شاید بارها شنیده باشید که عده ای از دوستان و آشنایان می گویند:" اگر می خواهید زندگی زناشویی بهتری داشته باشید، باید ظاهر خود را بهتر و زیباتر کنید." اگرچه ظاهر افراد می تواند اثرات مثبت و منفی عمیقی در دیگران بگذارد، اما لازم است این مسئله را بیشتر و عمیق تر بررسی کنیم.

گروهی از زنان که خارج از خانه کار می کنند، در مقایسه با زنانی که تنها در داخل خانه کار می کنند از نظر ظاهر مرتب تر هستند. شاید این امر به صورت عادتی در آمده که هر روزه مجبور به انجام آن هستند و اغلب ظاهر آراسته آنان موجب می شود، ناراحتی و گرفتاری های آنان به چشم نیاید. اما شما خانم هایی که خارج از خانه کار نمی کنید، چه وقت به سر و وضع خود می رسید. آیا تنها زمانی که برای انجام کاری از خانه خارج می شوید؟ آیا تا به حال از خود پرسیده اید که وقتی شوهرتان از سرکارمی آید، به نظر او چطور می آیید؟ آیا تا به حال به ظاهر خود در آینه نگاه کرده اید؟ آیا دیدن تصویر یک زن نامرتب در آینه برای خودتان جالب است؟

منظور ما این نیست که آرایش کنید و وقتی شوهر از راه می آید بگویید:" من همه این کارها را برای تو کرده ام". و یا با عصبانیت بگویید که اگر به خاطر تو نبود این همه گرفتاری نداشتم. یا این که به ظاهر خود بی توجه باشید، و بگویید:" به من چه که شوهرم شب می آید. من که نمی توانم هر روز خودم را برایش درست کنم". بلکه می خواهیم بگوییم اگر خواهان بنیان گذاشتن یک زندگی موفق و شاد هستید، در درجه اول باید برای خودتان احترام قائل باشید، و ظاهر خودتان برای "خودتان" هم مهم باشد. سعی کنید همیشه و در همه حال چه شوهر در خانه باشد و یا نباشد مرتب باشید. وقتی خود به ظاهر خود توجه داشتید و سعی کردید از نظر ظاهر شخصی مرتب باشید در آن صورت است که دیدن شما در انتهای روز برای شوهر دلچسب خواهد بود.

همانطور که قبلاً گفتیم، برای هر زنی اتفاق می افتد که روزی بیمار شود و یا بر اثر کار و مشغله بیش از حد، نتواند به وضع ظاهر خود برسد. یک شوهر عاقل و فهمیده در همه حال زن را درک می کند و محبت لازم را از او دریغ نمی کند. اما اگر قرار باشد همیشه شلخته و نامرتب باشید، خودتان و رفتارهایتان برای شوهر خسته کننده می شوید . حتی اگر تهدید به خودکشی هم کنید برای او فرقی نمی کند! باید سعی کنید تا آنجا که ممکن است مرتب و آراسته باشید.

همانطور که عده ای از صاحبنظران می گویند: بسیاری از زنان بعد از تولد اولین کودک خود " زن بودن" و یا به گفته دیگر "همسر بودن" خود را فراموش می کنند و می پندارند منظور از یک مادر خوب بودن، "بی توجهی به وظایف همسری و شلخته بودن است". اگر می خواهید، فرزندان خوب و زندگی موفق داشته باشید، باید سعی کنید علاوه بر یک مادر خوب ، یک همسر وظیفه شناس باشید.

ممکن است کودک شما وقتی مادران دیگر دوستانش را می بیند، شما را هم شبیه به آنان بخواهد. اگر بخواهید براساس خواسته های کودکانه آنها پیش روید و نسبت به ظاهر و سر و وضع خود بی توجه باشید، طولی نخواهد کشید که وقتی کودکتان بزرگتر می شود با وجود این که می داند شما خودتان را وقف او کرده اید و هر طور که او خواسته ، بوده اید شما را به خاطر نداشتن ظاهر آراسته ملامت می کند و به دنبال کسی می رود که بتواند راجع به نحوه لباس پوشیدن و دیگر مسائل با او مشورت کند.

پس سعی کنید در مسائل اجتماعی تا آنجا که ممکن است با زمان جلو بروید. زیرا کودک شما هرچه بزرگتر شود، به مشاورت، مصاحبت و همفکری شما بیشتر احتیاج دارد؛ پس فراموش نکنید که مادر و همسر خوب بودن مکمل یکدیگرند.

زمینه های نفوذ شیطان – قسمت دوم و پایانی

زهرا کشمیری

طبیعت انسان، مزاح را می پسندد و با آن شاد می شود، امام صادق (ع) شوخ طبعی را به عنوان یکی از ویژگی های انسان مؤمن بر می شمارند.(16)

به طور قطع می توان گفت در مزاح بایستی آداب لازم رعایت شود، به طوری که بی مورد و زیاد نباشد و به متانت و وقار انسان صدمه نزند و باعث ایجاد کینه و کدورت نشود، چرا که شیطان از کدورت ها استفاده کرده و به درون انسان راه پیدا می کند و موجب گمراهی می شود.

بازار سرای بی خبری، غفلت و سرگرمی است، سرزدن به مغازه های گوناگون و دیدن کالاهای متنوع و پرس و جو از قیمت ها و ارتباط نزدیک با نامحرمان و هم کلام شدن های بی مورد با آنان؛ همه و همه زمینه های گناه و غفلت را فراهم می نماید. شاید بتوان گفت از همین روست که توقف زیاد در بازار مکروه است و برای جلوگیری از غفلت در بازار سفارش شده ایم به: قال رسول الله(ص): «السوق دار سهو و غفلة، فمن سبح فیها تسبیحة کتب الله له بما الف الف حسنة.»

از آنجا که ورود و خروج از بازار برای بعضی افراد به عنوان شغل و برای عموم مردم در تهیه مایحتاج زندگی ضروری به حساب می آید، از حضرت رسول(ص) نقل شده: "هرکه در بازار یک تسبیح گوید خدا هزار هزار ثواب برایش رقم می زند."(17) که عمل بدان می تواند تا حدودی از آسیب پذیری بکاهد.

طبق فرمایش امام باقر (ع) بازار بدترین بقعه ی روی زمین و میدان ابلیس است و شیطان در بازار به فرزندانش دستور می دهد که همه را فریب دهند.(18)

نیاز فطری و طبیعی انسان به سرگرمی و تفریحات سالم از مسایل بدیهی و روشن است. آن هنگام که پسران حضرت یعقوب(ع) به بهانه ی گردش بردن برادر، خدمت پدر می رسند؛ حضرت یعقوب ( ع) می پذیرد.(19) این توافق دلیل بر تأیید این نیاز فطری است. مذموم و ناپسندی زمانی است که به این امور سرگرم شده و از مقصد اصلی و امور مهم باز بماند.(20) امیر المؤمنین (ع) نتیجه ی سرگرمی به کارهای لهو و بیهوده را حضور و خشنودی شیطان بیان کرده و می­فرماید: «مجالسة اهل اللهو ینسی القرآن و یحضر الشیطان»(21) و نیز «اللّهو یسخط الرحمن و یرضی الشیطان و ینسی القرآن».(22)

پیداست که دنیا و زخارف آن از جمله آفریده های الهی و وسیله ای برای رسیدن به قرب خداوند و کمال مطلوب است. از نظر قرآن کریم، زندگی دنیا چنین توصیف شده است:

از این رو سرگرمی به دنیا زمینه ی مناسب و آماده ای برای نفوذ شیطان است. امیرالمؤمنین (ع) نیز با توصیف لذت های دنیوی همگان را از دلبستگی و سرگرمی در دنیا بر حذر می دارند.(29)

از آنچه تاکنون گذشت می توان نتیجه گرفت که شیطان سعی دارد انسان را نسبت به خداوند و معاد و قیامت غافل کند تا آدمی به راحتی تن به هر گناهی بدهد و راه نفوذ برای شیطان باز شود. گاه از طریق گرایشات انسان نظیر مال دوستی، مقام دوستی و رفاه طلبی و ... وارد می شود و گاه برخی از کارهای ما، زمینه را برای نفوذ او هموار می کند.

پی نوشت:

نوروز، روز تبدل طبیعت است.کاش هنگامه تبدل ظاهر و باطن آدمی نیز می بود.

به راستی آدمی گوهر یکدانه خلقت است و می تواند بس شگفت و سترگ باشد. آنگاه که قفس هوای نفس بشکند و چشم دل ، به دیدار راز خلقت بازگشاید. اما نه، می تواند شگفت هم نباشد و زبان جز به راستی نچرخاند و دست ، جز به کمک نگشاید و پای ، جز به همرهی ننهد. می تواند انسانی باشد چونانکه آفریده شده،پاک تا بدان پایه که فرشتگانی را مایه حسرت شود.

. . . . . و بهار فصل بیداری خاک است،کاش هنگامه بیداری جان نیز می بود، نوروز رستاخیزی است بی تردید،بی آنکه واژه ای،اسطوره ای و یا تاریخی برآن علتی شود.

این نفس جانبخش نسیم نوروزی است که به اذن خالق آب را فرمان حرکت و گیاه را حکم رشد می دهد تا آب و خاک و هوا موسیقی دل انگیز حیات را در گوش طبیعت ترنم کنند.

در نوروز امسال تمام خانه های شیعیان تل زینبیه است و نه تنها بر لبان هیچکس خنده ای دیده نمی شود بلکه در هر چشمی یک فرات ماتم جاری است.

امسال بر سردر دل تک تک حسینیان پرچمی نوشته شده که بر آن نوشته اند:" لا یوم کیومک یا اباعبدالله" و بر آئینه قطرات اشک آنها نگاشته اند: امان از دل شیعه . . .

یا حسین

انسان های طبیعت گرا در بعد رفتار و منش به جای عزم و اراده ی متین و استوار و ریشه دار در بینش و گرایش صحیح، از اراده های سست و بی ریشه تبعیت کرده و راه حیوانیت می پویند.

انجام برخی امور، زمینه را برای نفوذ بیشتر شیطان فراهم می کند از جمله:

گفتار انسان نقش مؤثری در سرنوشت انسان و کسب رضا یا سخط خداوند ایفا می کند، از این رو لازم است به دقت مراقب گفته های خویش باشیم.(1) (یومئذلا تنفع الشفاعة إلا من أذن له الرحمن و رضی له قول)(2)؛ «در آن روز، شفاعت [به کسی] سود نبخشد، مگر کسی را که [خدای] رحمان اجازه دهد و سخنش او را پسند آید». براساس این آیه، خداوند اجازه ی شفاعت را به کسی می دهد که گفتارش را بپسندد.

معمولاً حرف زدن موجب پراکندگی فعالیت ذهن شده و از قدرت تفکر و تمرکز می کاهد. علاوه بر این به نقل مطالب بیهوده و احیاناً گناه مانند غیبت، تهمت، زخم زبان و ... منجر خواهد شد، چرا که در این گونه سخن گفتن تأمل و تدبّر در کار نیست و این خود زمینه ای مهیا برای گمراهی انسان است.

پیامبر اکرم (ص) پرحرفی را موجب قساوت قلب و دوری از خدا(3) دانسته و حضرت علی (ع) آن را از موجبات مرگ قلب شمرده که نتیجه اش دخول در آتش(4) است. در حدیث معراج خداوند به تأثیر کم گویی و کم خوری اشاره می­فرماید: «یا احمد انّ العبد اذا جاع بطنه و حفظ لسانه علّمته الحکمة...؛ کسی که این دو را داشته باشد، به او حکمت می آموزم...».

وقتی انسان کم خور و اهل روزه و سکوت بود، می تواند به خود توجه داشته باشد و عیب های خود را ببیند و به عیب های دیگران نپردازد. البته بصیرت و آگاهی به عیوب خویش از جمله آثار حکمت است، البته حکمت آثار دیگری نیز دارد، از جمله موجب روشنایی قلب و بصیرت باطنی می گردد، که در نتیجه ی آن انسان علاوه بر مفاهیم حقایق را نیز می یابد.

غالباً کلام خداوند در زمینه ی مواهب دنیوی همراه با قید "لاتسرفوا" آمده است از جمله؛ آیه 41 انعام(5) و 31 اعراف(6) که توصیه الهی به زیاده روی نکردن در خوردن و آشامیدن است. در آیه ی 168 بقره(7) بعد از بیان اباحه ی روزی های حلال نسبت به پیروی از شیطان اعلام خطر می شود و این بدان معناست که اغوای شیطان از طریق خوراکی ها و استفاده ی نابه جا از آنها نیز میسر است.

طبق فرمایش امام سجاد(ع) انباشتن معده از انواع غذاها باعث تنبلی و فراموشی یاد خدا می­شود؛ «إعلم ویحک یابن آدم ... ؛ وای بر تو ای پسر آدم بدان که سنگینی پرخوری و رخوت و تنبلی برخاسته از انباشتن معده و مستی سیری و غفلت حاصل از قدرت، از چیزهایی هستند که انسان را در زمینه ی عمل تنبل کرده و ذکر خدا را از یاد او می برد و از نزدیک بودن مرگ غافل می سازد، تا جایی که شخص گرفتار دوستی دنیا، گویی از مستی شراب دیوانه شده است».(8)

گذشته از این که نیاز بدن به خواب و استراحت یک مسأله ی واضح و آشکار است، از جمله مواهب الهی برای انسان به شمار می رود (وجعلنا نومکم سباتا)(9)؛ «و خواب شما را [مایه ی] آسایش گردانیدیم.» آن چه باید توجه شود خواب نیز مانند دیگر نعمت هاست و باید به حدّ متعادل و مناسب برسد، در غیر این صورت به عنوان یکی از صفات زشت و موجب نفرت و بغض خداوند خواهد شد.

قال الصادق (ع): «إن الله عزّوجل یبغض کثرة النوم و کثرة الفراغ؛ شخص پر خواب بیکار، منفور و مبغوض خداوند عزوجل است».(10)

بنا به فرمایش امام صادق (ع) شیطان با تشویق انسان به پرخوابی وقت مناجات با خدا را از او می گیرد: «فانّ الشیطان یقول لک نَم فانّ لک بعد لیلاً طویلاً...؛ شیطان به تو می گوید بخواب، هنوز شب طولانی در پیش داری».(11)

ارتباط مداوم در محیط کار یا خانه با نامحرم موجب شکسته شدن حریم بین زن و مرد شده و هرآنچه این ارتباط نزدیکتر شود، زمینه را برای نفوذ شیطان بازتر می کند. سفارش لطیف قرآن به مؤمنان در مواجهه با نامحرم و کنترل چشم و نگاه در این رابطه است ﴿قل للمؤمنین یغضّوا من أبصارهم ...﴾ (12) "غض", به معنی کاستن و کم کردن از نگاه(13) است، چرا که اگر انسان چشم خود را به کلی ببندد, راه رفتن برایش ممکن نیست، امّا اگر نگاه خود را از اندام و صورت نامحرم برگیرد و چشم خود را پایین اندازد، صحنه ی ممنوع را از دید خود حذف می کند.(14)

برخی از روایات ارتباط زیاد با نامحرم را نادرست شمرده و انسان را از خلوت و مجالست با آنها منع می فرماید، همچنان که در روایتی از حضرت علی (ع) آمده: «قال ابلیس لموسی(ع) یا موسی لاتخلُ باءمرأة لاتحل لک...؛ ابلیس به موسی(ع) گفت: ای موسی با زنی که بر تو حلال و محرم نیست خلوت مکن، زیرا هیچ مردی با زن نامحرم تنها نشد، جز اینکه من شخصاً و نه یارانم با او باشم.»(15)

به طور قطع در جایی که شیطان حضور دارد، انواع معصیت ها اتفاق می افتد. و این هشداری است به انسان تا همواره به فکر عواقب وحشتناک آن باشد.

ادامه دارد. . . .

خوشه های خوشگوار رحمت ملکوت بر تاک های بوستان زمینیان رویید چشم و چراغ خاکیان آمد و رونق باغ فرا رسید ستاره های سبز آرزو به خاک رجعت آغازیدند و زمین آذین شد.
بهاران سروش سماواتیان و غوغای گلرخان رویش خجسته باد.

بامدادان که تفاوت نکند لیل و نهار

خوش بود دامن صحرا و تماشای بهار
آفرینش همه تنبیه خداوند دل است

دل ندارد که ندارد به خداوند اقرار
این همه نقش عجب بر در دیوار وجود

هر که فکرت نکند نقش بود بر دیوار
هرکه امروز نبیند اثر قدرت او

غالب آن است که فرداش نبیند دیدار
آدمی زاده اگر در طرب آید چه عجب

سرو در باغ به رقص آمد و بید و چنار
مژ دگانی که گل از غنچه برون می آید

صد هزار اقچه بریزند درختان بهار
باد گیسوی درختان چمن شانه کند

بوی نسرین و قرنفل بدمد در اقطار
ژاله بر لاله فرود آمده نزدیک سحر

راست چون عارض گلبوی عرق کرده یار
باد بوی سمن آورد و گل و نرگس و بید

در دکان به چه رونق بگشاید عطار
ارغوان ریخته بر دکه خضراء چمن

همچنان بر تخته دیبا دینار
گو نظر باز کن و خلقت نارنج ببین

ای که باور نکنی فی الشجر الاخضر نار
( سعدی )