ماجرا از آنجا شروع شد که عده ای از معترضان به بدحجابی در مقابل مجلس شورای اسلامی تجمع کردند و خواستار برخورد با این معضل شدند. این عده که بیشتر آنها از خانواده های شهدا، جانبازان و ایثارگران بودند در بیانیه ای هشدار دادند « در شرایطی که کشور با سرعت تحسین برانگیزی برای جبران فاصله های علمی خود با آنچه شایسته اوست پیش می رود، دشمن برای مقابله با شتاب روز افزون جوانان ما در عرصه های علمی و فن آوری و به خصوص معنویت، دست به توطئه شناخته شده گسترش فساد و بی بندوباری زده است. »
آنها در بیانیه خود افزودند:« متاسفانه بیم آن می رود این ترفند، برخی جوانان با استعداد و نیروهای بالقوه آینده ساز ما - که نقطه قوت نظام به شمار می روند - را تحلیل برد و در آینده ایران را به عنوان تنها کشور پیرو اهل بیت - علیهم السلام - در جهان، با مشکلاتی جدی مواجه سازد» به علاوه، با گذشت دوران جوانی، آنان متوجه خسران جبران ناپذیر خود در زندگی و طبیعتا دچار یاس و سرخوردگی و مشکلات روحی فراوان می شوند و امروز شما مسئولان آگاه و پر تلاش وظیفه دارید برای نجات آنان از این ورطه هولناک تلاش کنید»
بدنبال این تجمعات و فشارهای مختلف برای برخورد فیزیکی با بدحجابی رئیس جمهور محترم در جلسه هیئت دولت تصریح کردند: « مسائل فرهنگی یک شبه حل نمی شود ترویج فرهنگ عفاف و حجاب نیازی به برخوردهای آمرانه ندارد تنها راه حل، برخورد فیزیکی و دیوار کشیدن در خیابانها نیست»
البته آقای رئیس جمهور در همان صحبت های خود حجاب اسلامی را انتخاب تاریخی زنان ایرانی و دارای ریشه چند هزار ساله عنوان کرد و حضور زنان در عرصه های اجتماعی براساس معیارهای اسلامی را موجب ارتقای سلامت اجتماعی دانست و گفت:« نباید رفتار عده‌‏ای قلیل از آقایان و بانوان که معیارها را نادیده می‌‏گیرند مبنای داوری قرار گیرد و این گروه اندک باید دقت داشته باشند که محیط اجتماعی، تاثیر گذار بر همه آحاد جامعه است و همه باید به معیارهای قانونی و اخلاقی اجتماع پایبند باشند.
احمدی نژاد سپس تاکید کرد:« همه باید از اندیشمندان و صاحب نظران امین و آگاه به اصول مترقی اسلام برای تبیین صحیح مساله حجاب استفاده کنند.»
واکنش احمدی نژاد به این خواسته مردمی باتوجه به شرایط حاکم بر کشور تا این مرحله از کار جالب و حساب شده بود ولی متاسفانه در مدت زمان کوتاهی پس از این سخنان ( دوشنبه 4 اردیبهشت ماه 85 ) در اقدامی غیرمنتظره به رئیس سازمان تربیت بدنی دستور داد تا زمینه حضور بانوان در استادیوم ها برای تماشای مسابقات فوتبال فراهم شود!
رئیس جمهور به علی آبادی معاون خود و رئیس سازمان تربیت بدنی تاکید و اشاره کرد: « ضرورت دارد با همکاری وزارت کشور و با برنامه‌ریزی صحیح و مقتضی شئون بانوان محترم، بخشی از مرغوبترین مکان‌های تماشاگران در مسابقات فوتبال ملی و مهم به طور ویژه به بانوان و خانواده‌ها اختصاص یابد.»
برخی مسئولان مطلع، سابقه طرح ورود خانم ها به ورزشگاهها را مربوط به دوران جناب آقای خاتمی در سال 76 می دانند. در این زمینه مدیر کل حراست سازمان تربیت بدنی( در سال‌های 75 تا 82 ) گفت:« بحث حضور بانوان در ورزشگاه‌ها از اوایل سال 76 به صورت جدی مطرح شد و اولین حضور بانوان در ورزشگاه‌ها را در بازی والیبال نوجوانان آسیا در سال 77 تجربه کردیم. اتفاقا در آن بازی نیز علاوه بر حضور پرشور تماشاگران خانم؛ تیم نوجوانان ایران قهرمان شد. پس از این ماجرا اعتراضات زیادی به حضور بانوان در مکان‌های ورزشی مطرح شد که هاشمی‌طبا رییس وقت سازمان تربیت بدنی پس از بررسی موضوع و دسته‌بندی رشته‌های ورزشی تنها در بعضی از رشته‌ها اجازه‌ی حضور بانوان را صادر کرد. » ( ایسنا 6/2/85 )
واما پس از انتشار نامه دکتر احمدی نژاد در رسانه ها ، عده ای ذوق زده و خوشحال شدند ولی عده ای دیگر که بیشتر از طیف اصول گرایان هستند ، ناراحت و معترض و با نگرانی موضوع را دنبال کردند.
در این بین روزنامه های وابسته به طیف اصلاحات نیز به استقبال از تصمیم رئیس جمهور رفته و آن را ستودند.
آیت الله مصباح یزدی اولین کسی بود که در همان روز انتقاد خود را از تصمیم رئیس جمهور مبنی بر حضور بانوان در ورزشگاه‌های آقایان توسط دو فرستاده خود به صورت شفاهی به دکتر احمدی نژاد منتقل کرد..
بی اطلاعی آقای مصباح از اقدام احمدی نژاد این نکته را ثابت کرد دیدگاهی که تاکنون چنین القاء می کرد که رئیس جمهور برای همه تصمیمات خود با مصباح مشورت می کند صحت ندارد. .
روز بعد (سه شنبه5/2/85 ) نیز مراجع بزرگوار حوزه مخالفت خود را با این اقدام اعلام کردند.
در مجموع اشکالاتی که از نظر شرعی ، عرفی وحتی قانونی به این دستور وارد می باشد عبارتند از:
1.از نظر فقهی ، حرمت نظر زن و مردم اجنبی را به بدن یکدیگر از نظر جمیع فقهای عظام . با حضور هزاران مرد و زن در یک مجمع و رفت و آمد آنها هر چند جای نشستن آنها جدا باشد ، بالاخره موج اختلاط و باعث فساد خواهد شد.
2.تاکید اسلام بر عدم اختلاط زن و مرد است در حالیکه شرکت بانوان در مکانهای عمومی ورزشی همراه با امور فسادانگیز و ارتکاب حرام است و مفاسد اختلاط بر آن مترتب است.
3.تصمیم اخیر رئیس جمهور با بینش و منش اصولگرایانه وی ناهمخوانی دارد و اعتراض و انتقادهای اصول گرایان در راستای دفاع از جایگاه زنان و صیانت از حرمت آنان بوده است .
4.عدم حضور در ورزشگاه ها جزء مشکلات خانم ها و حتی درخواست آنها نبوده است لذا این دستور ضرورتی نداشته و تاثیری در احقاق حقوق خانم ها ندارد. در مقابل مشکلاتی در عرصه های علمی، فرهنگی و اجتماعی برای خانم ها وجود دارد که دولت محترم می تواند به رفع آنها اهتمام داشته باشد.
5.فضای حاکم بر استادیوم های ورزشی ( مسابقات فوتبال ) نامناسب و همچنان آلوده و غیراخلاقی است ( رد و بدل فحش های زشت،حمله به اتوبوس ها و مغازه ها، ایجاد مزاحمت برای رهگذران، تعرض به نوامیس مردم و... )از جمله آنهاست و لذا ورود در چنین فضایی به صلاح خود خانم ها نیست.
6.در حال حاضر حضور در فضای ورزشگاهها بدلیل عدم سالم سازی برای آقایان نیز مشکل آفرین است چه برسد به خانمها و تاکنون نهادهای مسئول در کنترل و سالم سازی فضای ورزشگاهها موفق نبودند.
7.فضای ورزشگاهها نا‌امن است و ممکن است درگیری، زد و خورد و حتی گاه کشته‌هایی در پی داشته باشد.
8. این اقدام نوعی گرایش به آداب غیر اسلامی غربی است که آثار و عواقب سوء فرهنگی بدنبال دارد.
9. از نظر زمانی هم این حرکت به دلیل موضوع منازعه بر سر انرژی هسته‌ای و بحث معضل بدحجابی مناسب نبود.
10. فضای فعلی ورزشگاهها متراکم و غیر استاندارد است و حتی برای آقایان با کمبود جا مواجه هستند لذا بر اثر همین ازدحام در ورزشگاهی مثل "آزادی" شاهد قتل چندین نفر بودیم.
11. فرهنگ تشویق در ورزشگاهها به گونه است که صدا و سیما بخاطر بی‌عفتی برخی تماشاگران صدای ورزشگاه را قطع می‌کند.حضور در چنین فضایی زیبنده دختران و بانوان ایرانی نیست.
12.اقدام رئیس جمهور کارشناسی شده نبود و این مسئله با تاکیدات وی بر انجام کار کارشناسی منافات دارد. شاهد ما در همین زمینه سخنان معاون رئیس‌جمهوری و رئیس سازمان تربیت بدنی است که تصریح کرد:« البته طرح ورود بانوان که توسط رئیس‌جمهوری ابلاغ شده هنوز نهایی نشده و نیاز به بررسی بیشتر دارد. این طرح باید از جنبه‌های مختلف امنیتی و اجتماعی مورد بررسی قرار گیرد. وی اضافه کرد: مطالعه بر روی این طرح در سازمان تربیت بدنی از جنبه‌های مختلف در دست بررسی است و به محض نهایی شدن ابلاغ خواهد شد. »
13.این دست مسایل که در خواست اقلیت بسیار بسیار ناچیز است نباید موجب شود که وقت های گرانبهایی که برای رسیدگی به این ملت سختی کشیده در اختیار اوست را از دست دهد این کارها اوقات بسیار گرانبهایی را از رییس جمهور محترم قبلی یعنی جناب آقای خاتمی گرفت و احمدی نژاد باید از این موضوع عبرت بگیرد.
14.کشور ایران عزت واقتدار خود در تمام عرصه‌های زندگی سیاسی ، فرهنگی ، فناوری، اقتصاد و جهاد از اسلام به دست آورده است و آقای رئیس جمهور نیز با همین شعار بر رقیبان خود پیروزشد. بنابراین رعایت و حفظ موازین اسلامی باید همیشه محفوظ و مورد نظر آقای احمدی نژاد باشد.

دوستی خیابانی و سرانجام آن- فهیمه صابری

چهره زن بیمار، جوان به نظر می‌رسید، اما حرکات و رفتارش کاملاً با سنش متفاوت بود. درست مانند جوان‌های لاابالی و بی‌خیال صحبت می‌کرد. فحش و ناسزا را بدون کوچکترین شرمی بر زبان می‌آورد. هرچه او بددهن بود و رفتاری زشت داشت، فردی که کنارش نشسته بود و بعد مشخص شد شوهر اوست، مردی سر به زیر و آرام بود. مرد چنان با متانت و وقار رفتار می‌کرد و از خجالت سر به زیر انداخته بود که گویی زشتی اعمال همسرش همگی برگردن اوست.

زن جوان وقتی روی نیمکت راهرو دادگاه خانواده نشست، مرد دخترک کوچکی را که بی‌قراری می‌کرد، به زن داد تا او را آرام کند. ولی زن چنان بچه را برروی صندلی کوبید که یک لحظه همه فکرکردند استخوان‌های بچه شکست. مرد وقتی این حرکت را دید کودک را در آغوش گرفت و در راهرو دادگاه شروع به قدم زدن کرد تا طفل خوابش ببرد و از گریه بیفتد.
زهرا- ع، 25 ساله داستان زندگی‌اش را از آشنایی با همسر فعلی‌اش تعریف کرد و گفت:
«من سال اول راهنمایی و خواهرم سال دوم راهنمایی بود که یک روز در راه مدرسه با علی و برادرش آشنا شدیم، 6 سال تمام با هم دوست بودیم و هر روز وقت خود را در سینما، پارک و ... می‌گذراندیم. تنها امید من به زندگی با علی بود و اگر یک روز او را نمی‌دیدم مانند کسی که گمشده‌ای دارد، بی‌تابی می‌کردم و تنها آروزیم این بود که روزی پای سفره عقد در کنار علی بنشینم.
سرانجام پس از دوران سربازی علی و برادرش، از آنها خواستیم تا تکلیف ما دو خواهر را زودتر مشخص کنند، چون از آن وضع خسته شده بودیم. من که نتوانسته بودم تحصیلم را به پایان ببرم با هزاران بدبختی به گرفتن سیکل قانع شدم.
بالاخره علی و برادرش به خواستگاری من و خواهرم آمدند ولی نه پدر و مادرم و نه پدر و مادر آنها به این وصلت راضی نبودند، اما وقتی فهمیدند که چند سال است که با هم رابطه دوستی داشته‌ایم به این ازدواج تن دادند. الان دو سال و نیم است که ازدواج کرده‌ام و صاحب یک دختر یکساله هستم ولی فقط چند هفته اول زندگی برایم خوب بود و بعد از گذشت مدتی تازه چشمم برروی حقایق زندگی بازشد. علی تمام دارایی‌اش در دنیا صورت زیبایش بود. بیکار است و برای گذراندن زندگی مجبور هستیم با پدر و مادرش در یک خانه زندگی کنیم. ای کاش قضیه به همین جا ختم می‌شد. پول که ندارد هیچ، درعوض زبان درازی دارد که مدام امر و نهی می‌کند و ایراد می‌گیرد که آرایش نکن، با فلانی حرف نزن، مهمانی نرو، فلان لباس را نپوش، نخند، تند راه نرو، به پشت سرت نگاه نکن....
او که در مدت چند سال دوستی‌مان هیچ وقت مخالفت خود را با هیچ یک از رفتارهای من نشان نمی‌داد امروز با هر حرکت من مخالف است. زندگی با چنین مردی که نه پول دارد و نه اطمینان به من، غیرممکن است. بچه مال خودش من فقط طلاق می‌خواهم، طلاق.»
جعفری رییس مجتمع قضایی خانواده در خصوص دوستی‌های خیابانی گفت: «آمار طلاق متأسفانه هر سال در کشور ما رو به افزایش است، به طوری که طبق آمارهای سال جاری از هر چهار مورد ازدواج یکی به طلاق ختم شده است.
در این میان عمده‌ترین علت طلاق عدم تفاهم زوجین عنوان شده است ولی به راستی برای رسیدن به این تفاهم چه کاری باید انجام داد؟
آیا روش‌هایی که برای رسیدن به این امر مهم برگزیده شده صحیح بوده یا خیر؟
متأسفانه در چند سال اخیر هر روز پیش از پیش شاهد ازدواج‌هایی بوده‌‌ایم که سرچشمه آنها از دوستی‌های خیابانی دختران و پسران شروع شده و نقش والدین برای انتخاب همسر آینده فرزندانشان بسیار کمرنگ بوده است و آنها فقط نقش مجری مراسم ازدواج را برعهده داشته‌اند، چون انتخاب‌ها قبل از این که والدین مطلع شوند صورت گرفته و برای خانواده‌ها راهی جز ادامه این مسیرها باقی نگذاشته است.»
وی افزود: «برخی از دختران و پسران جوان با این انگیزه به سوی دوستی‌های متقابل کشیده می‌شوند که فکر می‌کنند اگر در زندگی نسل گذشته (والدین‌آنها) اختلافاتی بروز کرده و تنش‌هایی وجود داشته ناشی از عدم شناخت آنها بوده و اگر آنها قبل از ازدواج با همسر آینده خود رابطه داشته باشند، می‌توانند جلوی بروز چنین مشکلاتی را بگیرند و به خوشبختی برسند. دختران و پسرانی که براثر یک عشق زودگذر یا یک هوس خیالی، در کوچه و خیابان با یکدیگر به اصطلاح دوست می‌شوند، نمی‌دانند که سرانجام عشق آنها شکست و جدایی خواهد بود، چون احساسات و غرایز بر این گونه آشنایی‌ها و ازدواج‌ها حاکم است، نه عقل و منطق و شناخت واقعی. حتی در دوستی‌هایی هم که هر دو طرف با نیت و هدف ازدواج‌ پای در این راه می‌گذارند کمتر دیده شده که به سرانجام خوبی برسند.
این دختران و پسران با تمام مخالفت‌هایی که معمولاً‌ از سوی والدین آنها ابراز می‌شود زندگی مشترک را آغاز می‌کنند ولی غافل از این واقعیت هستند که تنها زیر یک سقف زندگی کردن و با هم بودن اصل مهم زندگی نیست. »
رییس مجتمع قضایی خانواده در ادامه می‌گوید:
«برای ساختن زندگی پر از مهر و محبت و تربیت فرزندانی سالم، پذیرفتن واقعیات زندگی و این که بتوان با آنها کنار آمد، از زندگی زیر یک سقف و در کنار هم بودن مهم‌تر است. این قبیل همسران بعد از گذشت مدتی کوتاه از زندگی و فروکش کردن تب و تاب عشق‌های ظاهری تازه با حقایق زندگی روبه‌رو می‌شوند و هر کدام از آنها چهره واقعی خود را نشان می‌دهند. تمام آن مسائلی که در روزهای دوستی برای آنان قابل تحمل بود و شاید هیچ کدام از آن موارد اصلاً جلوه‌‌ای برایشان نداشته، به یکباره مهم می‌شوند و تازه در می‌یابند که نمی‌توانند با فردی که دارای چنین رفتاری است زندگی کنند. به این ترتیب شک و بدبینی در دل‌های آنها خانه می‌کند و مرد به خودش می‌گوید مبادا زنی که روزی پنهانی با من دوست شده، قبلاً با کس دیگری هم بوده یا نکند با اشاره پسری غریبه، عشقش را به پای او بریزد و زن نیز در اندیشه این فکر که مرد او دیروز تنها با یک نگاه و خنده عاشق من شد، نکند با نگاه زن دیگری دلش را به او بدهد.