اینجا هم بوی عید به مشام میرسه.ولی از بهار زندگی خبری نیست! کسانی که اینجایند قربونی بی‌وفایی روزگارند!

لازم نیست کسی اینجا حرف بزنه ، کافیه توی چشماشون نگاه کنی همه چیز دستگیرت میشه!

اینجا خانه سالمندان است ، همون های که پیر شدن ولی هنوز هم دلشون تنگ میشه!

اینجا مادرا و پدرهایی رو می بینی که فقط یک همدم دارند، اون هم خدا ی خودشونه! الهی شکر! این کلام رو بارها در طول روز از زبان اینها می تونی بشنوی.

دلتنگی رو می تونی در همه چیز اینجا ببینی.همه چشم به راهند. اینها هم منتظر عیدند تا بچه‌هاشون رو ببینند!

خاطراتشون رو بیاد میارن و آه و حسرت از دل هاشون بلند میشه ولی هنوز هم بچه هاشون رو دعا می کنن!

کنار تخت هاشون قاب عکس هایی رو می بینی.مادر ! عکس کیه ؟ این پسرمه . . این . . .

از روزگار گذشته برات تعریف میکنن.اگه گوش شنوایی باشه حرف های شنیدنی زیادی دارن. گاهی با صحبت هاش لبخند بر لبانش نقش می بنده و گاهی هم. . . .

میگه نمی تونم اخم بچه‌ها و عروسا رو تحمل کنم،اینجا راحت ترم!

هر روز صبح ورزش می‌کنه و صبحانه ای و کار در کارگاه . . . در کارگاه صدای غمناکی به لهجه های محتلف به گوش میرسه! عجب رسمیه! رسم زمونه. . . .شاخه گلی بهش می‌دم تا شاید زندگی در این قفس کمی راحت تر بشه .

آخه اینها هم مثل ما دوران جوانی داشتند و "حرف های جوانی" می زدن. اما امروز رنجورتر از همیشه به صندلی خشک و خشن اینجا تکیه زده و حسرت روزهای از دست رفته جوانی!

پیرمرد دیگری از درد پا می‌ناله اما در عین حال میگه دلم برای نوه‌هام تنگ شده ، دوست دارم برای یکبار هم شده اون هارو ببینم .

اینها موقع تولد فرزندانشون، غصه زمین گیرشدن دوران پیری رو فراموش می کردند. دلخوش بودند که در دوران پیری اون ها تکیه‌گاهشونن ولی حالا. . .

راستی اینها چرا باید اینجا باشن! چرا بی مهری؟ چرا فراموشی؟

پرسید زیر لب یکی با حسرت    

از ماها بعد ها چه یادگاری 

می خواد بمونه خدا می دونه

میرن آدما از اونا فقط

خاطره هاشون به جا می مونه

گروهی از زنان که کار بیرون از خانه دارند، وقتی به خانه می آیند مشغول انجام کارهای خانه می شوند و گاهی انجام کارهای بیش از حد در خانه و خستگی بیرون از خانه باعث می شود آنها به وضع ظاهر خود بی دقت شوند و برخلاف اوقات دیگر نتوانند با ظاهری آراسته و اخلاقی خوش از شوهر خود استقبال کنند.

گاهی زنی که بیرون از خانه هم کار نمی کند، در داخل خانه آن چنان سرگرم بچه داری و شستن و پختن می شود که بر اثر خستگی بیش از حد نمی تواند با ظاهری اطو کشیده و لبی خندان در آستانه در ظاهر شود و از شوهرش استقبال کند و زمانی هم بیماری و کسالت مانع از انجام این وظایف می شود و هر مرد با شعوری می تواند این حالات زن را درک کند، و این مسائل را دلیل بر کوتاهی در انجام وظیفه و نداشتن علاقه نسبت به خود قلمداد نکند. اما این مسئله و گذشت مردان نباید موجب شود که زنان همیشه نسبت به وضع ظاهری خود بی توجه باشند و بگویند ظاهر و باطن همین است و شوهر باید قبول کند و عده ای دیگر به بهانه خانه داری و بچه داری ، عواطف و احساسات شوهر را نادیده گرفته و نسبت به وظایف همسری خود بی توجه باشند. زیرا همانگونه که ما از شوهران خود انتظاراتی داریم، آنها هم از ما توقعاتی دارند.

متأسفانه عده بی شماری از زنان از درک کامل مردان و انتظارات شوهران عاجزند. وقتی صحبت از آراسته بودن لباس و پاکیزه بودن ظاهر می کنیم، می پندارند آن است که نسبت به مسائل زندگی بی توجه باشند و تنها به مدل مو و لباس و آرایش خود فکر کنند، تا بتوانند همیشه از شوهران خود پذیرایی نمایند. باید در نظر داشته باشید که تصور شوهر از زن، یک موجود فهمیده و کاردان و با محبت است که همیشه سعی دارد هر کاری را به موقع و به اقتضای زمان و مکان انجام دهد.

اشتباه نکنید ؛ کاری که از صمیم قلب به منظور خشنودی شوهر انجام می دهید، با ظاهر سازی های فریبنده کاملاً متفاوت است و مردان دانا به راحتی قادرند این دو را از هم تشخیص دهند. تنها محبت، عشق، فداکاری و داشتن صداقت در گفتار و رفتار است که گذشت زمان قادر نیست ارزش آن را از بین ببرد. ظاهر سازی های فریبنده برای هر قصد و منظوری باشند تنها چند روزی دوام دارند.

شاید بارها شنیده باشید که عده ای از دوستان و آشنایان می گویند:" اگر می خواهید زندگی زناشویی بهتری داشته باشید، باید ظاهر خود را بهتر و زیباتر کنید." اگرچه ظاهر افراد می تواند اثرات مثبت و منفی عمیقی در دیگران بگذارد، اما لازم است این مسئله را بیشتر و عمیق تر بررسی کنیم.

گروهی از زنان که خارج از خانه کار می کنند، در مقایسه با زنانی که تنها در داخل خانه کار می کنند از نظر ظاهر مرتب تر هستند. شاید این امر به صورت عادتی در آمده که هر روزه مجبور به انجام آن هستند و اغلب ظاهر آراسته آنان موجب می شود، ناراحتی و گرفتاری های آنان به چشم نیاید. اما شما خانم هایی که خارج از خانه کار نمی کنید، چه وقت به سر و وضع خود می رسید. آیا تنها زمانی که برای انجام کاری از خانه خارج می شوید؟ آیا تا به حال از خود پرسیده اید که وقتی شوهرتان از سرکارمی آید، به نظر او چطور می آیید؟ آیا تا به حال به ظاهر خود در آینه نگاه کرده اید؟ آیا دیدن تصویر یک زن نامرتب در آینه برای خودتان جالب است؟

منظور ما این نیست که آرایش کنید و وقتی شوهر از راه می آید بگویید:" من همه این کارها را برای تو کرده ام". و یا با عصبانیت بگویید که اگر به خاطر تو نبود این همه گرفتاری نداشتم. یا این که به ظاهر خود بی توجه باشید، و بگویید:" به من چه که شوهرم شب می آید. من که نمی توانم هر روز خودم را برایش درست کنم". بلکه می خواهیم بگوییم اگر خواهان بنیان گذاشتن یک زندگی موفق و شاد هستید، در درجه اول باید برای خودتان احترام قائل باشید، و ظاهر خودتان برای "خودتان" هم مهم باشد. سعی کنید همیشه و در همه حال چه شوهر در خانه باشد و یا نباشد مرتب باشید. وقتی خود به ظاهر خود توجه داشتید و سعی کردید از نظر ظاهر شخصی مرتب باشید در آن صورت است که دیدن شما در انتهای روز برای شوهر دلچسب خواهد بود.

همانطور که قبلاً گفتیم، برای هر زنی اتفاق می افتد که روزی بیمار شود و یا بر اثر کار و مشغله بیش از حد، نتواند به وضع ظاهر خود برسد. یک شوهر عاقل و فهمیده در همه حال زن را درک می کند و محبت لازم را از او دریغ نمی کند. اما اگر قرار باشد همیشه شلخته و نامرتب باشید، خودتان و رفتارهایتان برای شوهر خسته کننده می شوید . حتی اگر تهدید به خودکشی هم کنید برای او فرقی نمی کند! باید سعی کنید تا آنجا که ممکن است مرتب و آراسته باشید.

همانطور که عده ای از صاحبنظران می گویند: بسیاری از زنان بعد از تولد اولین کودک خود " زن بودن" و یا به گفته دیگر "همسر بودن" خود را فراموش می کنند و می پندارند منظور از یک مادر خوب بودن، "بی توجهی به وظایف همسری و شلخته بودن است". اگر می خواهید، فرزندان خوب و زندگی موفق داشته باشید، باید سعی کنید علاوه بر یک مادر خوب ، یک همسر وظیفه شناس باشید.

ممکن است کودک شما وقتی مادران دیگر دوستانش را می بیند، شما را هم شبیه به آنان بخواهد. اگر بخواهید براساس خواسته های کودکانه آنها پیش روید و نسبت به ظاهر و سر و وضع خود بی توجه باشید، طولی نخواهد کشید که وقتی کودکتان بزرگتر می شود با وجود این که می داند شما خودتان را وقف او کرده اید و هر طور که او خواسته ، بوده اید شما را به خاطر نداشتن ظاهر آراسته ملامت می کند و به دنبال کسی می رود که بتواند راجع به نحوه لباس پوشیدن و دیگر مسائل با او مشورت کند.

پس سعی کنید در مسائل اجتماعی تا آنجا که ممکن است با زمان جلو بروید. زیرا کودک شما هرچه بزرگتر شود، به مشاورت، مصاحبت و همفکری شما بیشتر احتیاج دارد؛ پس فراموش نکنید که مادر و همسر خوب بودن مکمل یکدیگرند.

زمینه های نفوذ شیطان – قسمت دوم و پایانی

زهرا کشمیری

طبیعت انسان، مزاح را می پسندد و با آن شاد می شود، امام صادق (ع) شوخ طبعی را به عنوان یکی از ویژگی های انسان مؤمن بر می شمارند.(16)

به طور قطع می توان گفت در مزاح بایستی آداب لازم رعایت شود، به طوری که بی مورد و زیاد نباشد و به متانت و وقار انسان صدمه نزند و باعث ایجاد کینه و کدورت نشود، چرا که شیطان از کدورت ها استفاده کرده و به درون انسان راه پیدا می کند و موجب گمراهی می شود.

بازار سرای بی خبری، غفلت و سرگرمی است، سرزدن به مغازه های گوناگون و دیدن کالاهای متنوع و پرس و جو از قیمت ها و ارتباط نزدیک با نامحرمان و هم کلام شدن های بی مورد با آنان؛ همه و همه زمینه های گناه و غفلت را فراهم می نماید. شاید بتوان گفت از همین روست که توقف زیاد در بازار مکروه است و برای جلوگیری از غفلت در بازار سفارش شده ایم به: قال رسول الله(ص): «السوق دار سهو و غفلة، فمن سبح فیها تسبیحة کتب الله له بما الف الف حسنة.»

از آنجا که ورود و خروج از بازار برای بعضی افراد به عنوان شغل و برای عموم مردم در تهیه مایحتاج زندگی ضروری به حساب می آید، از حضرت رسول(ص) نقل شده: "هرکه در بازار یک تسبیح گوید خدا هزار هزار ثواب برایش رقم می زند."(17) که عمل بدان می تواند تا حدودی از آسیب پذیری بکاهد.

طبق فرمایش امام باقر (ع) بازار بدترین بقعه ی روی زمین و میدان ابلیس است و شیطان در بازار به فرزندانش دستور می دهد که همه را فریب دهند.(18)

نیاز فطری و طبیعی انسان به سرگرمی و تفریحات سالم از مسایل بدیهی و روشن است. آن هنگام که پسران حضرت یعقوب(ع) به بهانه ی گردش بردن برادر، خدمت پدر می رسند؛ حضرت یعقوب ( ع) می پذیرد.(19) این توافق دلیل بر تأیید این نیاز فطری است. مذموم و ناپسندی زمانی است که به این امور سرگرم شده و از مقصد اصلی و امور مهم باز بماند.(20) امیر المؤمنین (ع) نتیجه ی سرگرمی به کارهای لهو و بیهوده را حضور و خشنودی شیطان بیان کرده و می­فرماید: «مجالسة اهل اللهو ینسی القرآن و یحضر الشیطان»(21) و نیز «اللّهو یسخط الرحمن و یرضی الشیطان و ینسی القرآن».(22)

پیداست که دنیا و زخارف آن از جمله آفریده های الهی و وسیله ای برای رسیدن به قرب خداوند و کمال مطلوب است. از نظر قرآن کریم، زندگی دنیا چنین توصیف شده است:

از این رو سرگرمی به دنیا زمینه ی مناسب و آماده ای برای نفوذ شیطان است. امیرالمؤمنین (ع) نیز با توصیف لذت های دنیوی همگان را از دلبستگی و سرگرمی در دنیا بر حذر می دارند.(29)

از آنچه تاکنون گذشت می توان نتیجه گرفت که شیطان سعی دارد انسان را نسبت به خداوند و معاد و قیامت غافل کند تا آدمی به راحتی تن به هر گناهی بدهد و راه نفوذ برای شیطان باز شود. گاه از طریق گرایشات انسان نظیر مال دوستی، مقام دوستی و رفاه طلبی و ... وارد می شود و گاه برخی از کارهای ما، زمینه را برای نفوذ او هموار می کند.

پی نوشت:

نوروز، روز تبدل طبیعت است.کاش هنگامه تبدل ظاهر و باطن آدمی نیز می بود.

به راستی آدمی گوهر یکدانه خلقت است و می تواند بس شگفت و سترگ باشد. آنگاه که قفس هوای نفس بشکند و چشم دل ، به دیدار راز خلقت بازگشاید. اما نه، می تواند شگفت هم نباشد و زبان جز به راستی نچرخاند و دست ، جز به کمک نگشاید و پای ، جز به همرهی ننهد. می تواند انسانی باشد چونانکه آفریده شده،پاک تا بدان پایه که فرشتگانی را مایه حسرت شود.

. . . . . و بهار فصل بیداری خاک است،کاش هنگامه بیداری جان نیز می بود، نوروز رستاخیزی است بی تردید،بی آنکه واژه ای،اسطوره ای و یا تاریخی برآن علتی شود.

این نفس جانبخش نسیم نوروزی است که به اذن خالق آب را فرمان حرکت و گیاه را حکم رشد می دهد تا آب و خاک و هوا موسیقی دل انگیز حیات را در گوش طبیعت ترنم کنند.

در نوروز امسال تمام خانه های شیعیان تل زینبیه است و نه تنها بر لبان هیچکس خنده ای دیده نمی شود بلکه در هر چشمی یک فرات ماتم جاری است.

امسال بر سردر دل تک تک حسینیان پرچمی نوشته شده که بر آن نوشته اند:" لا یوم کیومک یا اباعبدالله" و بر آئینه قطرات اشک آنها نگاشته اند: امان از دل شیعه . . .

یا حسین