روز دوشنبه آقای دکتر احمدی نژاد با ارسال نامه ای خطاب به رئیس سازمان ورزش به ایشان دستور داد «بخشی از مرغوب ترین مکان های تماشاگران در مسابقات فوتبال ملی و مهم به طور ویژه به بانوان و خانواده ها اختصاص داده شود.» این تصمیم بلافاصله با واکنش های فراوان و البته متفاوت روبرو شد و به سرعت از مرزها عبور کرد و بسیاری از خبرگزاری ها و شبکه های رادیو تلویزیونی خارجی، ضمن مخابره این خبر، به تفسیر و تحلیل آن پرداختند. نقطه اشتراک رسانه های خارجی در بازتاب این خبر، ابراز تعجب آنان بود و تصمیم اخیر رئیس جمهور را با بینش و منش اصولگرایانه وی ناهمخوان ارزیابی می کردند. در داخل کشور نیز، روزنامه های وابسته به طیف مدعیان اصلاحات، با اختصاص عکس، تیترهای درشت و درج سرمقاله، یادداشت و گزارش به استقبال از تصمیم رئیس جمهور رفته و آن را ستودند. این طیف از مطبوعات ضمن تقدیر از اقدام اخیر آقای احمدی نژاد، یادآور شدند نمی توان این تصمیم را از جمله «ابتکار»ها و «افتخار»های آقای احمدی نژاد دانست، بلکه افتخار این ابتکار متعلق به آقای سیدمحمد خاتمی، رئیس جمهور سابق است که سمبل اصلاح طلبی و آزادی خواهی بود و خیلی جلوتر از آقای احمدی نژاد تصمیم گرفته بود درهای استادیوم های ورزشی را به روی بانوان بگشاید و با مخالفت اصولگرایان روبرو شد ولی اکنون آقای احمدی نژاد با استفاده از محبوبیت خود در میان اصولگرایان، اجرای تصمیم ناتمام و بر زمین مانده آقای خاتمی را پی گرفته است. برخی از روزنامه های مدعی اصلاحات نیز در پاسخ به این سؤال که چرا رئیس جمهور زمان و شرایط کنونی را برای اعلام تصمیم خود انتخاب کرده است، به اعتراض های اخیر علیه مفاسد اجتماعی و بدحجابی اشاره کرده و نوشتند، این اعتراض ها به محبوبیت رئیس جمهور لطمه زده بود و احمدی نژاد برای حفظ محبوبیت خود، دست به این اقدام زده است و پرسیدند؛ «آیا طرح تازه به نوعی در تعارض با شعارهای دولتی که به اصولگرایی مشهور است، نیست؟» و اما، علی رغم استقبال طیف مدعی اصلاحات از تصمیم اخیر رئیس جمهور، اقدام وی در میان اصولگرایان و مردم مؤمن و انقلابی که انتخاب کنندگان اصلی ایشان بوده و بر حمایت خود اصرار داشته و دارند، نه فقط با استقبال روبرو نشد، بلکه اعتراض همراه با تعجب و ناباوری آنان را هم به دنبال داشت. اصولگرایان -تا آنجا که طی دو روز گذشته در مجامع و محافل خود مطرح کرده و در تماس های پی در پی با کیهان ابراز داشته اند- حضور خانم ها در استادیوم های ورزشی برای تماشای فوتبال را، در صورتی که شئونات لازم و ضروری رعایت شود، با ارزش های اصولگرایانه در تعارض نمی دانند و البته برخلاف آنچه ابراز شده، حضور آنان را یک «نیاز مبرم»! و «خواسته حیاتی»! و بر زمین مانده نیز تلقی نمی کنند که دستورالعمل اخیر را، گامی بلند! در احقاق حقوق خانم ها بدانند. در اظهارنظرهای این طیف، نوعی دلشوره و نگرانی از بی هنگام بودن این تصمیم دیده می شود و بیم آن دارند، حریم قابل احترام خانم ها اولاً به علت فراهم نبودن زمینه ها و شرایط لازم برای اجرای این تصمیم شکسته شود و ثانیاً؛ حضور خانم ها در جایگاه تماشاچیان فوتبال را در مقایسه با ارزش های گرانقدر زنان و نیازهای بعضاً بر زمین مانده دیگر آنان در عرصه های علمی، فرهنگی، اجتماعی و... کم اهمیت تر از آن می دانند که تصمیم اخیر را به دیده یک ابتکار! از سوی دولت و یا یک افتخار! برای بانوان بنگرند. در این باره اشاره به چند نکته ضروری است. 1- فقط نیم نگاهی به فضای حاکم بر استادیوم های ورزشی در جریان برگزاری مسابقات فوتبال، به وضوح نشان می دهد که این فضا نه تنها نامناسب و غیراخلاقی است بلکه در پاره ای از موارد، مشمئزکننده نیز هست و اگرچه مسئولان مربوطه تاکنون تلاش فراوانی برای سالم سازی محیط و جلوگیری از حرکت های زشت و غیراخلاقی برخی از تماشاگران- که تعدادشان چندان هم کم نیست- به کار بسته اند ولی با کمال تأسف باید اذعان کرد که این فضا همچنان آلوده و غیراخلاقی است. رد و بدل فحش های رکیک، چه به هنگام برگزاری مسابقه و چه بعد از پایان آن، شکستن شیشه اتوبوس ها و مغازه ها، ایجاد مزاحمت برای رهگذران، تعرض به نوامیس مردم و... ماجرای تلخ و تأسف آوری است که تاکنون، تقریباً در تمامی مسابقات فوتبال اتفاق افتاده و کماکان جریان دارد. آیا ریاست محترم جمهوری از این فضا باخبر نیست؟ به یقین پاسخ ایشان مثبت است. بنابراین، سؤال بعدی این است که چگونه با وجود این فضای ناسالم و به شدت آلوده و غیراخلاقی، حضور بانوان در اینگونه مسابقات را ضروری دانسته اند؟ البته آقای احمدی نژاد در نامه خود خطاب به آقای علی آبادی، ریاست محترم سازمان ورزش تأکید کرده اند: «ضرورت دارد با همکاری وزارت کشور و با برنامه ریزی صحیح و مقتضی شئون بانوان محترم، بخشی از مرغوب ترین مکان های تماشاگران... به بانوان و خانواده ها اختصاص یابد.» ولی باید گفت؛ مگر تاکنون سالم سازی این فضا وظیفه مسئولان ورزشی کشور و از جمله وزارت کشور و نیروی انتظامی نبوده است؟ و اگر بوده است- که بوده است- آیا در انجام این مأموریت موفقیتی داشته اند و یا این که اگر آلودگی این فضا بیشتر نشده باشد، کمتر نیز نشده است. 2- علاوه بر رسانه های خارجی که وانمود کرده اند حضور بانوان به عنوان تماشاچی در استادیوم های ورزشی با مبانی دینی مخالفت دارد، برخی از مطبوعات وابسته به طیف مدعیان اصلاحات نیز در یادداشت ها و گزارش های خود به این نکته اشاره کرده اند تا آنجا که یکی از همین روزنامه ها در بخش پایانی سرمقاله خود بعد از تقدیر فراوان از تصمیم اخیر آقای احمدی نژاد، آورده است؛ «آیا طرح تازه، به نوعی در تعارض با شعارهای دولتی که به اصولگرایی مشهور است، نیست؟» در این باره گفتنی است که هیچ فقیهی، حضور بانوان با حفظ شئونات اسلامی در استادیوم های ورزشی و برای تماشای مسابقات فوتبال را ممنوع اعلام نکرده است، بلکه شرایط کنونی و فضای حاکم بر مسابقات فوتبال به اندازه ای ناسالم و آلوده است که حضور بانوان در این فضای آلوده و مسموم، بی احترامی به مقام والا و گرانقدر زنان را در پی دارد، هرچند حضور در این فضا، مادام که پاک و سالم سازی نشده باشد، برای مردان نیز، پسندیده نیست، که این فقره، خود حدیث مفصل دیگری است. بنابراین اگر اعتراض و انتقادی هست- که هست- در حمایت از جایگاه زنان و پاسداشت حرمت آنان است و صد البته، کسانی که با ذوق زدگی از این تصمیم ریاست محترم جمهوری استقبال کرده اند، صرفنظر از نگاه آنان به باورهای دینی باید به این سؤال پاسخ دهند که آیا برای حفظ حرمت و جایگاه ارزشمند زنان نگرانی و دلشوره ای ندارند؟! 3- و بالاخره، انتظار می رفت ریاست محترم جمهوری در اتخاذ این تصمیم شتاب به خرج نمی دادند. بدیهی است که اصولگرایی، شجاعت، پاکباختگی و مردم دوستی ایشان بر هیچ کس پوشیده نیست و بسیارند کسانی که در جریان انتخابات در پی توهم پراکنی های دروغین و بعضاً ناجوانمردانه علیه احمدی نژاد، به ایشان رأی ندادند ولی در فاصله ای کوتاه بعد از انتخاب ایشان، نه فقط بر رأی نداده خویش افسوس خوردند، بلکه از ژرفای دل به حضور ایشان در رأس قوه مجریه کشورشان افتخار کرده و می کنند و از این روی یک تصمیم شتاب زده و احیاناً حساب نشده از جانب ایشان اگرچه کمترین گردی بر چهره محبوب وی نمی نشاند، ولی انتظار آن است که جناب احمدی نژاد، در تصمیم اخیر تجدیدنظر کنند تا این دستور احیاناً، زمینه ای برای سوء استفاده کسانی نباشد که حرمت زنان شریف این مرز و بوم را پاس نمی دارند.
