غریبانه

یاران چه غریبانه ،رفتند ازاین خانه

هم سوخته شمع ما ، هم سوخته پروانه

بشکسته سبوهامان ، خون است به دل هامان

فریاد و فغان دارد ، دردی کش میخانه

هر سوی نظر کردم ، هر کوی گذر کردم

خاکستر و خون دیدم ،ویرانه به ویرانه

افتاده سری سویی ،گلگون شده گیسویی

دیگر نبود دستی ، تا موی کند شانه

تا سر به بدن باشد ،این جامه کفن باشد

فریاد اباذرها ،ره بسته به بیگانه

لبخند سروری کو،سرمست و شوری کو

هم کوزه نگون گشته ،هم ریخته پیمانه

آتش شده در خرمن ، وای من و وای من

از خانه نشان دارد ،خاکستر کاشانه

ای وای که یارانم ،گلهای بهارانم

رفتند از این خانه ،رفتند غریبانه