لا اقسم بیوم القیامة
در هنگام مردن برخی از حالات شخص بر وی معلوم می گردد و این نکته با آیات و روایات و برهان و عرفان منطبق است. انسان تا زمانی که در بند طبیعت است و به آباد کردن دنیا مشغول است از صورت های واقعی اعمال و افعال خود بی خبر است، پس از آن که تا اندازه ای از این عالم انصراف حاصل کند و فشارهای مرگ بر او وارد گردد، نمونه ای از عالم برزخ و قیامت بر او روشن می گردد و روزنه ای از عالم غیب بر او باز می شود. در این حالت از مقام خود تا اندازه ای آگاهی می یابد.
مواقف قیامت
حضرت امیرالمؤمنین علی علیه السلام فرمود:«در قیامت پنجاه موقف (محل توقف برای رسیدگی به اعمال و حساب) خواهد بود؛ و هر موقفی هزار سال به طول می‌انجامد. اولین موقف، هنگام خروج از قبر است. مردگاه هزار سال با بدن برهنه و پای برهنه با حال گرسنگی و تشنگی در قبر انتظار می‌کشند. هر که از قبر خود بیرون آید در حالی که به خدا و بهشت و دوزخ و بعثت و حساب و قیامت ایمان داشته باشد و پیغمبر و آنچه را از جانب خدا آمده تصدیق کند، از گرسنگی و تشنگی نجات خواهد یافت.»
امام صادق علیه السلام فرمود:«روز قیامت پنجاه موقف دارد. هر موقفی به اندازه هزار سال از سال‌های دنیاست.» سپس این آیه را تلاوت فرمود:« تعرج الملائکه و الروح الیه فی یوم کان مقدارة خمسین الف سنة» (ملائکه و روح به سوی خداوند عروج می‌کنند در روزی که پنجاه هزار سال به طول می‌انجامد.)
منابع (بخش مواقف قیامت):
منازل الاخره،‌ مرحوم شیخ عباس قمی، ص 72،
انتشارات در راه حق چاپ هفتم تفسیر نمونه، ‌ج 17، ص 117،