اعمال نوروز

از امام جعفر صادق علیه السلام روایت شده که فرمودند: در آغاز فروردین آدم آفریده شد و آن روز فرخنده ای است برای خواستن نیازها و بر آورده شدن دعاها و فراگرفتن دانش و عقد ازدواج و مسافرت و داد و ستد. در این روز فرخنده بیماران رو به بهبودی می روند و روزی ها فراوان می شود.

در روایتی دیگر از قول امام موسی بن جعفر علیه السلام آمده است که حضرت درباره ی نوروز فرموده اند: این روز بسیار قدیمی است روز نوروز خداوند از بندگان خویش پیمان گرفت که او را پرستش کنند و برای او شریک قائل نشوند و به آیین پیامبرانش درآیند و دستوراتشان را بپذیرند و آن را انجام دهند آن روز نخستین روزی است که خورشید تابید و بادهای یاری دهنده وزیدن گرفت و گل بر روی زمین رویید.

نوروز روزی است که جبرییل امین بر پیامبر اسلام صلی الله علیه و آله نازل شد، در آن روز حضرت ابراهیم علبه السلام بتها را شکست و در آن روز پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله و علی علیه السلام را در خانه ی کعبه بر بالای دوش گرفت تا بت های قریش را به پایین بیفکند در برخی کتابها نیز آمده است که حضرت قائم امام زمان عجل الله تعالی فرجه در چنین روزی ظهور خواهد کرد.

از امام صادق علیه السلام روایت شده که نوروز روزی است که در آن قائم ما اهل بیت ظاهر می شود و خداوند او را ظفر خواهد داد، هیچ نوروزی نمی آید مگر آن که ما امید فرج داریم.

مرحوم حاج شیخ عباس قمی ره در کتاب شریف مفاتیح الجنان می نویسد:
اعمال نوروز چنان است که حضرت صادق علیه السلام به معلی بن خنیس تعلیم فرمود، چون روز نوروز شود غسل کن و پاکیزه ترین جامه های خود را بپوش و خود را به بهترین عطرها خوشبو گردان و در آن روز روزه بگیر، وقتی از نماز پیشین و پسین و نافله های آن فارغ شدی چهار رکعت نماز بگزار هر دو رکعت به یک سلام؛ در رکعت اول بعد از حمد ده مرتبه سوره والعصر و در رکعت دوم بعد از حمد ده مرتبه سوره کافرون و در رکعت سوم بعد از حمد ده مرتبه سوره اخلاص و در رکعت چهارم بعد از حمد ده مرتبه سوره فلق را بخوان و بعد از نماز سجده شکر به جا آور و دعای مخصوص نوروز را بخوان اگر چنین کنی گناهان پنجاه سال تو آمرزیده خواهد شد.

ان شاء الله

حسین(ع) و بهار

مریم صباغ زاده ایرانی
غالباً دو موضوع متفاوت با هم، دو موضوع جدا از هم، دو موضوع ناهمگون و ناهم جنس با هم، وقتی جمع می شوند، جمعی در هم هستند که به ضرب و زور در کنار هم نشسته اند. اما دو اتفاق یک جنس و یک مضمون، یک جور و یک اندازه، درآمیزه ای یکدست، حضوری آرام و دلخواه دارند. با دسته اول آدمی کنار می آید. به دسته دوم، نزدیک بلکه مأنوس می شود. حسین و بهار از این نوعند.
حسین و بهار به فطرت آدمی نزدیکند و ما با آنها بی محابا آشنایی می ورزیم. ما با آنها یک حس پایای مطمئن داریم. در روایات است که خداوند با هر کدام از خاصان درگاهش، مابه ازایی آفرید. با خلقت حسین، بهشت آفریده شد و بهشت از تجمیع نور و طراوت و رویش است. یعنی که بهشت بهاری جاودان است. یعنی که حسین و بهار به هم درهم اند و به هر سالی، در مضمونی واحد، با هم و درآمیخته به هم می آیند؛ بی ملال تکراری؛ بلکه به تازگی تکثیر. و تکثیر، تکرار نیست. از روی یکی چند تا ساختن نیست. از هر کدام آن به آن یکی ساختن و کنار هم پی انداختن است. چنین است که زمان تکثیر می شود. ساعات و دقایق و آنات تکثیر می شوند؛ مثل کلمات که در هجا هجایشان تکثیر می شوند. حتی وقتی مفهومی را دوباره و چندباره به خاطر می آورند. لحظه ها را تکرارشان نیست که زیبا می کند. حوادث را تکرارشان نیست که به یاد ماندنی می کند در یک سلسله جبال، تکرار کوه نیست که حس عظمت را برمی انگیزد. این از منزلت تکثیرشان است. و بهار در تکرارش نیست که به هر سالی، خواستنی می شود. ما را از خود به در می جهاند و بیخود می کند. و از درنگ و تأمل باز می دارد؛ بهار در تکثیر بی وقفه حیات بخشش، بهشت می آفریند. بهار حسینی تان از ملال تکرار خالی باد!

هیات وزیران در جلسه امروز (یکشنبه) مصوبه تغییر ساعت رسمی کشور را لغو کرد و بدین ترتیب از این پس لازم نیست ساعت های خود را تغییر دهید چون دیگه چیزی به اسم ساعت قدیم و جدید نداریم.

براساس مصوبه امروز هیات وزیران که به ریاست دکتر احمدی نژاد برگزار شد پس از پایان تعطیلات نوروزی در نیمه اول سال ساعت کاری ادارات و بانک‌ها از ساعت 7 و 30 دقیقه و در مدارس از ساعت 7 صبح آغاز خواهد شد.

در شرایط خاص تصمیم گیری درباره آغاز ساعت کار ادارات، بانک‌ها و مدارس در استان‌ها، براساس افق منطقه‌ای و با هماهنگی و پیشنهاد استانداران انجام خواهد شد.

اینجا هم بوی عید به مشام میرسه.ولی از بهار زندگی خبری نیست! کسانی که اینجایند قربونی بی‌وفایی روزگارند!

لازم نیست کسی اینجا حرف بزنه ، کافیه توی چشماشون نگاه کنی همه چیز دستگیرت میشه!

اینجا خانه سالمندان است ، همون های که پیر شدن ولی هنوز هم دلشون تنگ میشه!

اینجا مادرا و پدرهایی رو می بینی که فقط یک همدم دارند، اون هم خدا ی خودشونه! الهی شکر! این کلام رو بارها در طول روز از زبان اینها می تونی بشنوی.

دلتنگی رو می تونی در همه چیز اینجا ببینی.همه چشم به راهند. اینها هم منتظر عیدند تا بچه‌هاشون رو ببینند!

خاطراتشون رو بیاد میارن و آه و حسرت از دل هاشون بلند میشه ولی هنوز هم بچه هاشون رو دعا می کنن!

کنار تخت هاشون قاب عکس هایی رو می بینی.مادر ! عکس کیه ؟ این پسرمه . . این . . .

از روزگار گذشته برات تعریف میکنن.اگه گوش شنوایی باشه حرف های شنیدنی زیادی دارن. گاهی با صحبت هاش لبخند بر لبانش نقش می بنده و گاهی هم. . . .

میگه نمی تونم اخم بچه‌ها و عروسا رو تحمل کنم،اینجا راحت ترم!

هر روز صبح ورزش می‌کنه و صبحانه ای و کار در کارگاه . . . در کارگاه صدای غمناکی به لهجه های محتلف به گوش میرسه! عجب رسمیه! رسم زمونه. . . .شاخه گلی بهش می‌دم تا شاید زندگی در این قفس کمی راحت تر بشه .

آخه اینها هم مثل ما دوران جوانی داشتند و "حرف های جوانی" می زدن. اما امروز رنجورتر از همیشه به صندلی خشک و خشن اینجا تکیه زده و حسرت روزهای از دست رفته جوانی!

پیرمرد دیگری از درد پا می‌ناله اما در عین حال میگه دلم برای نوه‌هام تنگ شده ، دوست دارم برای یکبار هم شده اون هارو ببینم .

اینها موقع تولد فرزندانشون، غصه زمین گیرشدن دوران پیری رو فراموش می کردند. دلخوش بودند که در دوران پیری اون ها تکیه‌گاهشونن ولی حالا. . .

راستی اینها چرا باید اینجا باشن! چرا بی مهری؟ چرا فراموشی؟

پرسید زیر لب یکی با حسرت    

از ماها بعد ها چه یادگاری 

می خواد بمونه خدا می دونه

میرن آدما از اونا فقط

خاطره هاشون به جا می مونه