در میان پیغام هایی که برای دوستی برام آمد یکی شون عجیب بود. بگذریم از اینکه این بلاگر دوست داشتنی بخاطر صفای باطنی خود و صداقتی که جنوبی ها دارند، همه مشخصاتش رو ذکر کرد حتی تلفن همراه که معمولا کمتری کسی در دسترس عموم می گذاره، نکته جالب توجه اینکه وی در بخش شغل نوشته: وبلاگ نویس!
راستش تا حالا فکر نمی کردم پارسی بلاگ برای خیلی ها تا این اندازه اهمیت داشته باشه که شغلشون را هم وبلاگ نویسی در پارسی بلاگ انتخاب کرده باشند!
راستی اگه این دوست خوب که از قضا مجرد هم هست به خواستاری دختری برود و از او بپرسند شغلت چیه؟ و این بلاگر نیز بگه وبلاگ نویسی در پارسی بلاگ، آیا به او دختر می دهند؟!
من که بعید می دانم ، مگر اینکه آن خانواده هم دختری داشته باشند که او هم شغلش وبلاگ نویسی باشه! با این وجود اگه وبلاگ نویسی هم شغل حساب بشه نون پارسی بلاگی ها تو روغنه .... پارسی بلاگ استخدام داره!

بعدش فکر می کننید چقدر جوون ایرونی را سرکار می گذاره؟ 
اگه دوست خوبم "م- پ" مایل باشند آدرس وبلاگش رو در زیر همین پست می گذارم.

* تبسم خرجی نداره/ تبسم ، بدون اینکه دهنده اش را فقیر کند، گیرنده اش را ثروتمند می سازد.
* تبسم ، فقط یک لحظه پایدار است ولی گاهی خاطره اش تا ابد باقی می ماند.
* تبسم ، در خانه خوشبختی ایجاد می کند و در تجارت حسن نیت ، زیرا تبسم نشانه ی دوستی و رفاقت است .
* تبسم خستگی را برطرف و افراد مایوس را امیدوار می کند.
* تبسم اشعه آفتاب است برای افسردگان و بهترین پادزهر طبیعی است برای ناراحتی .
* یک تبسم می گوید :من دوستت دارم ، تو مرا خوشحال می کنی ، از ملاقات تو خوشحالم.

به نظر شما تبسم چه پیام های دیگری می تونه داشته باشه؟

 خبر یک نظرسنجی برای شهردار برگزیده مردم تهران ساعت ۸:۴۱ صبح روز دوشنبه بر روی خروجی خبرگزاری مهر قرار گرفت و همان روز در روزنامه همشهری به نقل از این خبرگزاری منتشر شد!
گذشته از این گاف آشکار در این نظر سازی، این روزنامه وابسته به شهرداری تهران تیتر نخست خود را به انجام این نظرسنجی اختصاص داد که در این گزارش تنها به سه شهردار از بین شهرداران بیست و هشت ساله انقلاب اسلامی اشاره شده بود.

در اولین سطر این خبر، منبع مجهولی با عنوان یک مرکز آمارگیری معتبر ملی نامبرده شده و  افزوده بود: «طبق  این آمار قالی باف، احمدی نژاد و کرباسچی به ترتیب مقام های اول تا سوم  را از نظر محبوبیت در بین مردم تهران کسب کرده اند.»
در بخشی از نظرسنجی فوق با ترفندی ظریف به مردمی بودن احمدی نژاد و عمرانی بودن کرباسچی اشاره می کند و حتی به آن درجه «ترین» هم می افزاید اما بسیار حساب شده قالی باف را کارآمد ترین شهردار تهران معرفی می کند که در بسیاری از ریزآمارهای گرفته شده توسط این مرکز بی نام  گوی سبقت را از دو شخص دیگر ربوده است.
در این آمار، مهمترین نقطه قوت محمد باقرقالی باف مدیریت قوی و استفاده از مشاوران لایق، رویکرد مدرن و اجتماعی و هم چنین شتاب و رسیدگی به شهر و آبادانی آن و مهم ترین نقطه ضعف وی تنها عمل نکردن به موقع به وعده ها ارزیابی شده است، در صورتی که در فهرست بلند بالای آماری، نتایج بد، متوجه دو نفر دیگر شده است.
به نظر می رسد، بازی با واژگانی مانند مردمی و عمرانی و کارآمدی، ترفندی برای  جهت دهی فکری به مخاطب است که نشان دهد شخصی می تواند محبوب مردم باشد و یا خدمات عمرانی فراوانی انجام دهد ولی کارآمد نباشد.
این نظرسنجی زمانی انجام می شود که حدود یک ماه به انتخابات شوراها و تعیین سرنوشت شهردار آینده در پیش است و در این برهه خاص و در غیاب یک مرکز معتبر افکارسنجی، توجه به چنین آماری از سوی برخی رسانه ها سوال برانگیز است.
حضور کرباسچی اما در این بین، یک بازی فرعی برای گمراهی اذهان عمومی  دیده می شود که به واسطه نظرات مخالف و موافق متناقض در بین مردم، کرباسچی هنوز سوژه بحث برانگیزی به حساب خواهد آمد.
کیفیت مدیریت شهری، پایان چند پروژه عمرانی و انبوه طرح های فرهنگی ناتمام، زمان مناسبی برای قضاوت درباره شهردار فعلی است یا خیر، بحثی دیگری است که باید روی آن تامل کرد.

در وبلاگ یکی از دوستان که مدیر پارسی بلاگ بعنوان منتخب گذاشته بودند با عنوانی برخوردم که موجب نگرانی ام شد: عزل خداحافظی! در ابتدا تصورم این بود که این دوست خوب ظاهراً قصد سفر به خانه خدا را دارد و به همین خاطر حلالیت می طلبه...خواستم ادامه مطلب را نخوانم و در کامنت او بنویسم التماس دعا نائب الزیاره ما هم باشید. ولی وقتی ادامه مطلب را دیدم قدری نگران شدم. ( تا مدت نامعلومی این آخرین پست وبلاگه. ما هم رفتیم. مثل خیلی‌های دیگه. از همه‌ی خداحافظی‌هایی که دیدم، این خداحافظی را بیشتر از همه پسندیدم. به قول بنده خدایی «به این نصیحت‌ها که میگن: اینجا عرصه‌ی نبرد جامعه‌ی امروزه گوش ندین. قلب آدم از هر کسی با آدم روراست‌تره. ... دیگه منو و شمایی که سالهاست این محیط مجازی رو تجربه می‌کنیم می‌دونیم هیچی برای روحمون نداره.») البته قصد ندارم همه اظهارات وی را رد و یا حتی نقد کنم.

اما آنچه این دوست خوب برای «رفتن»بیان داشتند شاید حداقل این حقیر را قانع نکرده باشه.واقعاً کسانی که دوستدار شهیدان هستند و کسانیکه عشق حفظ ارزش ها را دارند اگر در محیط هایی مثل اینترنت و وبلاگ نباشند چه اتفاقی خواهد افتاد؟ آیا بلاگر «ارمیا» می داند همان ذکر حسین حسین او بجای آهنگ های آنچنانی، دفاع از ارزش ها و هویت مذهبی ماست؟ براستی اگر طلایه داران علم و معرفت چنین رسانه هایی را ازدست بدهندوقتی نسل جدید برای موضوع انشاء خود واژه شهید را جستجو می کند چه کسی باید به آنها اطلاعات بدهد؟آیا پاسخ ما به شیوع فساد و ابتذال در اینترنت باید رها کردن آن باشد؟! پس آمران به معروف و ناهیان از منکر باید در کجا به تکلیف خود عمل کنند؟
یادم نمی رود در دولت گذشته وقتی همه سایت های مبتذل باز بودند و حتی بعضی مسئولان افتخار هم می کردند که مدافع آزادی بیان هستند و دسترسی کامل به اینترنت را آزاد می گذارند، در همان موقع نامه ای خطاب به آقای خاتمی نوشتم که بابا به مردم و جوان ها رحم کنید ...این نوع آزادی و برداشتن پروکسی در وهابیون عربستان هم وجود نداره و همان ها نیز پایگاههای مستهجن را فیلتر می کنند. خلاصه با پیگیری دفتر وی و شرکت مخابرات موضوع فیلتر سایت های مستهجن قانونی شد و الآن شما هم می دانید که زیان های اینترنت به حداقل رسید.
آیا اگر امثال بنده در آن زمان بجای نامه نگاری برای زدودن فساد ، غزل خداحافظی می خواندم در پیشگاه خدا پاسخی برای گفتن داشتم؟
قبول دارم که وبلاگ ها غالباً‏ چیزی برای روح ما ندارند ولی رضا جان! چه کسی باید معارف دینی و غذای روح را به اینترنت تزریق کند؟آیا بجز من و شما و امثال بلاگرهای دلسوز پارسی بلاگ کسی را سراغ دارید؟
پس بیایید و بجای خداحافظی - غزل خوش آمد گویی بخوانید و شما مبلغ دین خدا در این عرصه جهانی باشید.
مائیم و برائت از بدی یا الله    امید به لطف سرمدی یاالله   مارا زکرم ببخش با عشق حسین    روح شرف محمدی یاالله