سه شنبه آخر سال و یا چهارشنبه سوری از مراسم سنتی ایرانیان است که متاسفانه طی سالهای گذشته دخل و تصرف های ناصحیحی در خصوص شیوه برگزاری این مراسم صورت گرفته است .
سه شنبه آخر سال که بهانه ای برای شادی معقول است طی یک دهه گذشته تبدیل به یک رزمایش شده و رهگذران را بیشتر به یاد سالهای جنگی می اندازد تا نزدیکی به سال نو !
اما بحث ما بر سر چگونگی اجرای مراسم نیست چرا که در طول سال های گذشته به هر شکل اقداماتی برای بهبود برگزاری این مراسم از سوی نهادها صورت گرفته است .
اما گاهی اجرای غلط یک سنت می تواند صدماتی جبران ناپذیر و با جبران شدنی مشروط بر صرف هزینه های گزاف به بار آورد.
برگزاری شور نیکوکاری خاطرتان است که مردم با کمک های قطره ای خود دریایی از هدایا را به سوی جمعیت نیازمند روانه کردند .
حال تصور کنید هزینه های خرید مواد محترقه صرف یک امر پسندیده می شد و بطوریکه مراسم چهارشنبه سوری به صورت سنتی خود و با آتش زدن یک بوته اجرا می شد و این هزنیه خرید مواد محترقه به درمان تعدادی بیمار نیازمند که اتفاقا بر اثر سوانح آتش سوزی دچار مشکل می شدند هزینه می شد و حتی برای اینکار شماره حسابی هم در نظر گرفته می شد .
از این موضوع که بگذریم و شاید هزینه ای چند ده میلیونی خرید مواد محترقه که گاهی به یک یا چند صد میلیون هم می رسد اگر به نظرمان ناقابل بیاید .
هرساله یا معضلی بنام فردای چهارشنبه سوری مواجه هستیم بیمارانی که هزینه هایی گراف برای درنمانشان به گردن خانواده نهاده می شود از سویی برای خانوادها مشکل ساز می شوند اما در روی دیگر قضیه تخریب فضاهای عمومی از بین بردن نمادهای زیباسازی شهری ، آتش گرفتن اتومبیل و نمای بیرونی ساختمانها از جمله مواردی است که به اقتصاد شهر و اجتماعات ضربه می زند .
سال گذشته تنها در شهر تهران چند صد دستگاه اتومبیل آتش گرفت.
و این درحالی است که اگر صبح چهارشنبه سری به بوستانهای شهربزنید و نیم نگاهی به در و دیوار شهر داشته باشید متوجه می شوید که اجرای غلط مراسم سنتی بار مالی زیادی به لحاظ تامین منابع انسانی و بهبود آن نقطه آسیب دیده برای شهرداریها ایجاد می کند .
و این در صورتی است که امکان بهسازی و یا بازسازی فضای آسیب دیده شهری از لحاظ تامین منابع برای شهر داری ممکن باشد .
به این ترتیب سنتی که می تواند تبدیل به یک شادی واقعی شود تبدیل به ضرر اجتماعی می شود .
از سوی دیگر هر ساله در این روز تعدادی افراد با علم به خطرناک بودن عملشان اقدام به شادی غیر عرفی می کنند که نتیجه آن نقص عضوی است که غالبا خانواده از پس تامین هزینه درمان آن برنمی آید و به این ترتیب هر چند آگاهانه اما درمندی دیگر بر شمار معلولان و مصدومان اجتماع که توان تامین منابع مالی درمان را ندارند ، افزوده میشود .
و درحالی که از سوی انتظار بهسازی سیمای شهر را از شهرداریهای داریم در گوشه ای دیگر از شهر شاهد تخریب هستیم و اینکه هنوز فرهنگ سازی درستی صورت نگرفته که عده ای افراد در پایان یک مسابقه فوتبال و یا به بهانه چهار شنبه آخر سال انرژی خود در قالب خشم و یا شادی با برهم زدن نظم عمومی و ایجاد خسارت ابراز نکنند.
تصور کنید اگر صدمات ناشی از آلودگی صوتی و الودگی هوا را هم به این معادله اضافه کنیم چه فاجعه ای پیش رو داریم .
