در زمان قدیم پدر و مادرها خیلی کاری به بچه هاشون نداشتند.آنها را خیلی آزاد می گذاشتند و هر که هر طور می خواست زندگی می کرد. ولی حالا بیشترین دغدغه والدین فرزندان هستند. این دغدغه نه تنها منحصر به دوران کودکی نیست بلکه در مقاطع تحصیلی حتی تا دوران دانشگاه نیز ادامه دارد.

این احساس مسئولیت به همین جا ختم نمی شود بلکه دغدغه خدمت سربازی و بحث شغل و سپس موضوع ازدواج از نگرانی های پدر و مادران امروزی نسبت به فرزندان می باشد. بیشتر آنها بخاطر همین چالش ها چه شب نخوابی ها را تحمل می کنند و در یک جمله احساس مسئولیت والدین امروز نسبت به والدین دیروز از زمین تا آسمان است.

آیا این همه حرص خوردن برای فرزندان و تحمل مشقت ها صحیح است؟ آیا کار درست را پدر و مادران دیروز انجام می دادند یا والدین امروز؟